کماکان بدون ادیت!


همه از همه تاثیر می گیرند.این حرف گزافی نیست! از یک تبلیغ پیزوری تا یک فیلم درام و عاشقانه و پلیسی تاثیرات خودش را دارند بر مای نوعی ! بعید می دانم کسی مخالف خط بالا باشد! اما چیزی از خط بالا مهم تر و باارزش تر است کنترل تاثیرات هست! ما خواه ناخواه از محیط پیرامون که هم شامل حقیقی می شود و هم مجازی بازخوردهایی می گیریم..از چت و فیس بوک گرفته تا محیط کار و خانواده و اقوام و دوستان و ارتبطات دیگر حقیقی! اما تا حالا به مدیریت این تاثیرات اندیشه کردیم! یعنی خواستیم مکانیزه ش کنیم..یه جور تاثیرات رو ساماندهی کنیم با شرایط خودمون تا بهتر بتونیم باهاش کنار بیاییم.نمی دونم خوبه یا بد ..اما یقین دارم که ما خیلی سریع هر چی داریم و فکر می کنیم رو می ریزیم روی دایره..شاید بعضی ها اسم راحتی یا باز بودن را روی ش بگذارند..قرار هم نیست که اتفاق خاصی بیافتند..معرفی یک موسیقی ..یک فیلم..یک کتاب ..مگر چقدر اهمیت دارد که وقت صرف ش کنیم قبل از انکه به دوست و همکار و غیره معرفی ش کنیم..قسمت جالب انجایی ست که ما این رکورد را ادامه می دهیم تا انتها..یعنی سراغ ان موسیقی  و فیلم می رویم تا ببینم قرار هست چه اتفاقی بیافتد وقتی گفته شده ببینید و بشنوبد! مگر جز تاثیر گرفتن هست.کتابی که خوانده و موسیقی که شنیده شود اگر قرار باشد بعد از شنیدن و خواندن هیچی نشود که ادم ابلهه نیست که به کسی پیشنهاد دهد. حتما چیزکی دارد که می گویند ببین و بخوان و بشنو! اگر فرصت داشتی :D  ! جالب تر قضیه این هست که ما این کارها را با چاشنی اعتماد به شخص انجام می دهیم..مثلا اگر دوستی داریم که فیلم شناس و کتابخوان خوبی ست ..اگر او گفت ..می خوانیم و می بینیم ..یعنی تاثیری که می گیریم را بر پایه شخصی که می شناسیم تقسیم بندی می کنیم ..البته که کار غلطی نیست اما ایا دو فردی که سلایق  و مشترکات یکسانی دارند با هم باز هم تاثیرهای یکسانی از یک واقعه می گیرند.سوال من اینجاست؟ صحبت سر این نیست که چه کتابی بخوانیم و چه فیلم و چه کاری بکنیم و چه کاری نکنیم! صحبت سر این هست که اگر هر کدام از کارهای بالا را می کنیم به فکر بعد از آن هم هستیم یا نه  که قرار است چه اتفاقی بیافتد.. وقت زیاد دارین یه کتاب بخونین که یک هفته شب و روز تون رو سگی کنه ! در عین حالی که کتاب فوق العاده است ..دنبال دردسر می گردین که یک فیلم ببنید که خیلی هم  عالی ست اما بیچاره می کنه ادم را تا هضم ش کنیم ..بی کاریم کتابی بخوانیم که روایت خوبی دارد اما وقتی با دورنیات ما می آمیزد هم غذا را بر ما حرام می کند و هم لبخند را تا مدتی !!!! یه سواله دیگه تو ذهن ما این روزها!!!