عمه خانم ما

بعد از حدود 10 روز در کما بودن ...عطای این دنیا را بر لقایش بخشیدند.روح شان شاد..

خبر بد..

"آنها که فرصت یگانه زندگی را باختند ..قربانی غفلت همه ی ما شدند." این جمله استاد شجریان را بارها امروز تکرار  و زمزمه کردم..زندگی چیست..برای چه آمدیم و برای چه می رویم...مرگ چرا انقدر نزدیک هست ..خیلی نزدیک.انقدر که وقتی می شنویم آشنایی در خاک آرمید .می گوییم خداوند رحمت ش کند..اما وقتی یکی از نزدیکانت فاصله ی کمی با خاک دارد چه می خواهی بگویی..خدا رحمت ش کند...همین !! یک کلمه ..چیز دیگری فاقی نمی ماند واقعا.. پس چرا نه تاب خوردن غذا را داری و نه خواب! چرا یه چیزی ته ته دلت می جوشد ..یه جور حالت تهوع!! حرف درست حسابی هم نمی توانی زدن!! در جمعی نشسته ای ..همه کنار هم ..اما گویا فاصله ها داری از یکدیگر..سخنی رد و بدل نمی شود..هر از چندگاهی کلمه ای به زبان می آید..عجب..لعنت بر شیطان..چرا این طوری شد..عجب ب ب ب !! چرا باز راحت نمی شوی ..شاید فکر نمی کنی که انقدر با مرگ نزدیکی ..آشنایی درجه یکی که تا همین یکی دو ماه پیش صدای ش را شنیده ای ..الان چنان خفته در بستر که گویا اصلا توانای در سخن گفتن و زندگی کردن نداشته است..چرا بغض داری ..چون ندیده ای ش ..نیک می دانی که گذشت زمان مرهم خوبی ست ..پس چرا را آشفته ای ..شاید چون نتوانسته ای کاری برایش کنی..مگر کاری برای خودتت می توانی بکنی که برای او نکرده ای ..نه جواب این نیست ..جواب هر چه باشد در خود ماست..رفتن او چیزی را در وجود خود ما برانگیخته است ..که تا قبل از او یادی نمی کردیم ازش..رفتن او جرقه ای ست برای خود ما که وقت کم است ..خیلی کم ..آنقدر کم که صبح زود از بستر بلند می شوی و کمی احساس گرفته گی نفس می کنی..بعد انگار یک نفر دارد بدنت را انقدر فشار می آورد که توان فریاد کشیدن را هم نداری..فشار خون ت می رود روی 29!!!! نمی توان چه درد کشیده ای با این فشار خون بالا.. به ده دقیقه نکشیده که متخصص گفته آسیب جدی دیده مغز ..کار خاصی نمی شود برایش کرد..دعا کنید برای ش ..این گونه مریض ها ..تنها دو راه دارند..یا به زندگی برمی گردند آن هم با آسیب جدی مغزی و فلج شدگی ..یا اینکه دیگر روی خوش به این جهان نمی کنی !!  و می روی ..

اگر زمانی داشتید که بی استفاده بود ...لحظه ی برای ما دعا کنید..تاب از دست دادن این عزیز را دیگر به این زودی نداریم..